Słowa te skłaniają do refleksji, czy w dobie różnych migracji – zarobkowych, politycznych, życiowych – w ogóle tego zakorzeniania, ojczyzny, domu potrzebujemy? Cieszymy się, że te pytania będą zadane w Lublinie.
Projekt koncentruje się na indywidualnych historiach, ale pozwala też dostrzec, z jakiej różnorodności utkane jest nasze miasto. Tradycja wielokulturowości, a jednocześnie pytanie o jej wspólny mianownik jest niezwykle istotne dla Lublina. Jak możemy być różni i tworzyć jedną przestrzeń dialogu. Pozwoli nam też spojrzeć na to, jaką Macochą – Ojczyzną jest nasze miasto.
Zadanie tych wszystkich pytań poprzez teatr pozwali uniknąć różnych napięć, które coraz częściej pojawiają się, gdy rozpoczyna się dyskusje na tematy związane z tożsamością, przynależnością i domem.
Uważamy, że tylko wspólnie możemy stworzyć nowy porządek i poszukać odpowiedzi. Do udziału w projekcie zaproszono osoby, które przyjechały do Lublina uczyć się, pracować albo z innych powodów; dla których Lublin jest nową ojczyzną, chcianą czy niechcianą, ukochaną lub mniej i chcą podzielić się swoją historią.