Wycinanka żydowska to bardzo stara tradycja sięgająca korzeniami średniowiecza. W swoich początkach była formą sztuki ludowej i religijnej wykonywaną przez mężczyzn. Wycinana początkowo na pergaminie ostrym nożem stanowiła ozdobę domów i synagog. Wśród Żydów Europy Wschodniej sztuka ta rozkwitła w XIX wieku. Najbardziej znanym rodzajem wycinanki były mizrachy – zawieszane na wschodniej ścianie domu lub bożnicy, które wskazywały kierunek Jerozolimy. Wycinanki te, pełne religijnych symboli, zawierały jeden z tradycyjnych żydowskich symboli: menorę, tarczę Dawida lub tablice Mojżeszowe. Centralnie umieszczone elementy otoczone były przez bogate ornamenty z motywami kwiatowymi i zwierzęcymi, które same w sobie stanowiły element symboliczny.