Cudin inspiruje się działalnością… pracowników miejskiej administracji zamalowujących graffiti. Szarobure prostokąty skrywające osobiste wyznania, ale i polityczne hasła, stają się pretekstem do sformułowania żartobliwego artystycznego manifestu, nawiązującego do suprematyzmu Malewicza. Malarz spacerujący po mieście z wielkim białym płótnem przyciąga uwagę przechodniów, którzy chętnie angażują się w dyskusje o sztuce i życiu, oraz wszechobecnych tajniaków, węszących „polityczną prowokację”. „Czysta sztuka” to także film o Mińsku – jego monumentalnej architekturze, szerokich promenadach i wielkich blokowiskach. W tle co chwila pojawiają się maszerujący żołnierze, czołgi i transportery opancerzone. Pokaz siły w postaci wielkiej defilady metaforycznie zapowiada konfrontację władzy ze społeczeństwem.