Artysta uzależniał wzrost świadomości wzrokowej wobec rozwoju umysłu ludzkiego. Zwracał uwagę na to, że odbiór doznań wzrokowych jest aktywnym procesem uświadamiania – ucieleśnienia myśli. Nie uznawał aktu widzenia jako biernej, biologicznie uwarunkowanej sesji przetworzeń obrazów przez ludzkie oko. Malarz wykreował pojęcie świadomości wzrokowej jako wiedzy wypływającej z wniosków, które swoje źródła mają we fragmencie świata, które wyłapuje oko. Strzemiński zbudował pojęcie świadomości wzrokowej, rozumianej jako „proces pracy zachodzący we wzajemnym związku i wzajemnej zależności pomiędzy widzeniem biologicznym a naszą myślą”. Uważał, że tylko świadome składniki widzenia generują obraz świata, „taki jaki jest”, a to co pozostaje niewidzialne jest potraktowane jako obiekt widmo lub przeszkoda, rozpraszająca fokus na wybrane, zauważone elementy rzeczywistości. Nasza niedoskonałość widzenia jako przekrzywienie prawdziwego świata i jego (obecnej w danym czasie rzeczywistości) nieurojonej wizji. Można więc widzenie uznać za akt biologiczny i jako świadomość dostrzegania. Biologiczny rozwój jest uzależniony od ewolucji i pozostaje dłużej niezmienny w stosunku do drugiego rodzaju widzenia, jako świadomości obserwacji, która rośnie stosunkowo z rozwojem historii i kultury w społecznej egzystencji.

Myśląc o połączeniu technologii i ciała można je sobie wyobrazić jako nieustający taniec-ruch, trwanie w działaniu. Wykorzystanie w spektaklu nowych mediów jako języka komunikacji daje nie tylko możliwość przedłużenia ludzkich zmysłów, ale też poszerzenia dialogu, który ma potencjał indywidulanej ekspresji pozostającej w nawiązaniu z rzeczywistością. Jednym z głównych powodów dla których spektakl został stworzony w dialogu tańca i nowych mediów jest pokuszenie się o eksperyment mający na celu wypracowanie nowej percepcji. Ekscytujące jest wypracowanie naturalnego połączenia, które zneutralizuje różnice pomiędzy tym co cielesne, a technologiczne. Równolegle towarzyszy nam chęć stworzenia rzeczywistości pełnej czułości, oddania i wsparcia dla drugiego człowieka. Podążamy za intuicją. Ryzykujemy, wchodząc w głąb nieznanego.