Zaproszonych artystów, filozofów i polityków będziemy pytać o kwestie najważniejsze: Czy polityka pozwoli nam wydobyć się ze stanu aporii? Do jakiego stopnia aktywność polityczna może wyzwolić twórczą energię w społeczeństwach konsumentów podatnych na autorytarną demagogię? Czy politykowanie emancypacyjne mogłoby stać się nie tylko powszechną powinnością, lecz także źródłem rozumnej rozkoszy w Polsce: w kraju tradycyjnie nieufnym wobec polityków i polityki?

Tomasz Kozak to artysta wizualny, który od lat eksperymentuje z literaturą. Jego najnowsza książka Poroseidy. Fenomenologia Kultury Trawersującej (2017) to „konstelacja wolnościowych przypowieści i esejów kontrujących tendencje autorytarne, jakie coraz mocniej deformują współczesną kulturę”. Podczas dyskusji autor wyjaśni zagadkowy tytuł książki, rozszyfruje znaczenia zakodowane w słowie poros oraz opowie, czym powinno być racjonalne „trawersowanie” — i jakie rozkosze mogą zeń czerpać politycznie uświadomieni obywatele.

Spotkanie z Tomaszem Kozakiem zostanie poprzedzone wyświetleniem manifestu wideo formacji Ende Neu, a następnie projekcją wideoklipów, w których Magdalena Cielecka czyta fragmenty „Poroseidów”, wcielając się w jedną z kluczowych postaci książki.
Czas projekcji: ok. 45 min.

Aporia: Czy polityka nas wyzwoli?

Aporią nazywamy specyficzny problem: z jednej strony nieusuwalny, z drugiej — nie dający się rozwiązać (przynajmniej z pozoru). Stan aporetyczny może oznaczać ugrzęźnięcie — pojedynczego człowieka lub całej zbiorowości; społeczeństwa albo kultury — w matni nieprzezwyciężonych sprzeczności. Tu i teraz taka matnia jest horyzontem demokracji, która szamocze się w sieci równosilnych antynomii. Kultura demokratyczna grzęźnie — nie tylko w Polsce, lecz również w Europie, a szerzej w przestrzeni transatlantyckiej — na bezdrożu kształtowanym przez równoważne siły: liberalne i autorytarne, progresywne i reakcyjne.