Śmiało muzykę można określić mianem etno-yassu, nawiązując do polskiego nurtu yassowego lat 90. Silną cechą muzyki TRANSatlantyku jest więc odniesienie do tradycji – zarówno lokalnej, z Lubelszczyzny, jak i muzyki historycznych terenów Polski (Wileńszczyzna, Grodzieńszczyzna). Odziedziczone po dziadku muzykancie cymbały wraz z repertuarem zainspirowały muzyków zespołu do stworzenia oryginalnego programu osnutego na ludowym przekazie, jego energii i transowości. W ujęciu dwuznacznym muzyka TRANSatlantyku to muzyka emigracji, przymusowej lub świadomej zmiany miejsca, adaptacji do nowych warunków życia, odnalezienia się w nowej muzycznej rzeczywistości i zmiennych potrzeb odbiorców muzyki. Mieszczańskie dyskoteki, rap, bachowski kontrapunkt i jazzowa improwizacja zderzają się z surowym, transowym, a czasem brutalnym brzmieniem wsi, również w znaczeniu symbolicznym. To jakby na pokład Gombrowiczowskiego Transatlantyku dostała się wiejska kapela i wylądowała w kosmopolitycznym Buenos Aires. Spotkanie z Piotrem Damasiewiczem, muzyczną osobowością poszukującą nowych ścieżek dla muzyki wiejskiej musiało przerodzić się we wspólne granie, czego świadkami możecie być już podczas koncertu w ramach Lublin Jazz Festiwalu.