To  ścieżka sensoryczna, próba uchwycenia ciała wyzwalającego się z  wąskich szczelin, będących niewygodą duchową i cielesną. Poruszamy się po linii osi badając jej granice. Oddając się wrażeniom i zmysłom wchodzimy w grę z „gruboskórnością”, pod która kryją się fantazję które  są często zawstydzane, ukrywane ale ostatecznie zapewniają nam przetrwanie.

zapach kawy, ciasta drożdżowego, benzyny, woskowanie, fale uderzające o ciało,
przejeżdżanie opuszkiem palca po wewnętrznej części łokcia, spanie na dywanie, ścisk,
żelazo, mróz,zrywanie skóry, bezdech, mech,  rzeźby, manekiny, ukąszenia ….

Fizyczne doświadczenie ciała i doznania mogą istnieć wraz z uznaniem naszej natury, zaakceptowania instynktów i impulsów.

Koncentrując się wokół codziennej egzystencji, miejscom w których granice pękają, rozszerzają się i tworzą rozpadliny, w których są tekstury, zapachy, tarcie i to co mamy na końcu języka.

UWAGA: W spektaklu używany jest dym, pulsujące światło i dźwięki wrażliwe dla mizofoni.