Siedemnastoletni Yakyû Jubei to cudowne dziecko baseballu – ćwicząc rzuty zabił własnego ojca potężnie podkręconą piłką. Prześladowany przez traumę tej tragedii Jubei poprzysiągł, że nigdy więcej nie zagra w baseball. Jego postanowienie zostaje wystawione na próbę, gdy trafia do więzienia. Zmuszony przez neonazistowską naczelnik musi wyjść na boisko i stawić czoła drużynie psychopatek by ocalić życie i honor.

W roli głównej jedna z najbardziej rozpoznawalnych twarzy japońskich splatterów ostatnich lat – aktor, choreograf i mistrz sztuk walki Tak Sakaguchi. W przeciwieństwie do wielu innych tytułów spod znaku Sushi Typhoon, „Deadball” to tylko i wyłącznie zabawa twórców z widownią za pomocą hektolitrów sztucznej krwi i niezliczonej liczby piłek baseballowych. Wraz z każdą kolejną, coraz bardziej ekstatycznie niedorzeczną sceną, widz zastanawia się „co też oni jeszcze wymyślą?” – tylko po to, by w następnej scenie przecierać oczy z niedowierzaniem.

Najlepsze z najgorszych – przegląd kina klasy B

Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, kosmici, potwory, fabuła nie trzymająca się kupy, to tylko niektóre cechy najgorszych filmów w historii kinematografii. Entuzjazm twórców kina klasy B  udziela się także widzom. W ramach tego cyklu prezentujemy bardzo złe filmy, które jednak wpisane zostały do kanonu kina kultowego. Każdy pokaz poprzedza krótka prelekcja.