Teatr realizujący teksty nieznane lub słabo znane polskiej publiczności. Nie posiada stałego zespołu, wychodząc z założenia,że stałość to stagnacja. Sięga po teksty współczesne i klasyczne, eksperymentuje w przeróżnych przestrzeniach,zmagając się z literaturą polską i obcą. Teatr traktuje jako platformę wypowiedzi o rzeczach najistotniejszych,często marginalizowanych w debacie publicznej i powszechnej świadomości. Uwielbia prowokować do myślenia i odnajdywania własnego punktu widzenia. Nie daje gotowych odpowiedzi, ale zaprasza w podróż w stronę własnych przemyśleń i samodzielnego formułowania wniosków. Scena InVitro budzi z letargu i wyostrza zmysły. Chce rozmawiać o rzeczach ważnych.