Najpierw była pusta jesienna ulica Lublina… Rano o 7.15 pojawiłam się ja i Jan Gryka i zaczęło się… Przy realizacji tego filmu postanowiłam spróbować szerszej współpracy z innymi osobami, chciałam doświadczyć łączności z nimi, relacji, interakcji itd. Wcześniejsze moje filmy były tworzone w całości przeze mnie: byłam reżyserką, operatorką, aktorką, autorką muzyki, montażystką itd. Ale z czasem pojawiła się chęć zaproszenia do tego procesu kogoś jeszcze. Moje EGO mówiło mi: „Nie. A co, jak oni nie zrobią tego tak, jak sobie wyobrażam?”. Ale ciekawość i pragnienie zmian zrobiły swoje. Najpierw oddałam kamerę w ręce Michała Żyszkiewicza, tak powstały kadry ze mną do cyklu „Poranki lata”. Potem zaprosiłam Ewę Zawadzką jako aktorkę do „Lolita’s friend” i „Be my daddy”. Następnie stworzyliśmy własny język z Konstantym Olechem w „Antanakata. Dinner after the end of the world”, oraz wspólnie wykreowaliśmy muzykę. W filmie „Kejsy z bezą i Tarantino” łączę ludzi i procesy artystyczne, które mnie otaczają. Proponuję uczestnictwo w moim świecie. Tym samym wspólnie tworzymy nową przestrzeń, nowe możliwości aby lepiej rozumieć siebie i to, co robimy. Możemy rozpoznać siebie na nowo, w nowej sytuacji. A więc ja i Jan Gryka doświadczamy siebie w tym filmie jako Mia i Vincent z Pulp Fiction, jesteśmy agentami sztuki, jej uważnymi obserwatorami. Film w reżyserii Quentina Tarantino był też inspiracją do ścieżki dźwiękowej, tworzonej przez Konstantego Olecha.

Anastasia Kashtalian

Po seansie zapraszamy na spotkanie z artystką.