Jego celem było zilustrowanie jedności i różnorodności fenotypów Europejczyków, w nadziei na zwrócenie uwagi na problem ksenofobii, dyskryminacji i rasizmu. Wśród uczestników projektu znalazło się 7 Drag Queen z Ukrainy. W trakcie pracy nad projektem zastosowałam skale antropometryczne w celu ujednolicenia definicji cech opisowych, takich jak: kolor skóry, włosów i oczu. Największym zaskoczeniem były wskaźniki Drag Queen, gdyż ich parametry nie mieściły się w skalach antropometrycznych – koloru włosów (peruk) czy oczu (kłaczków) często nie można było przypisać do żadnej z istniejących próbek. To samo dotyczyło stosowania makijażu, za pomocą którego wygląd był zmieniany, a nawet całkowicie przekształcany w wersję kobiecą, gdy dokumenty wskazywały rzeczywistą, męską płeć.

Wraz z wybuchem wojny na terytorium Europy – w Ukrainie, ludzkość, jak i poszczególne jej grupy, stanęła w obliczu rzeczywistości, na którą nikt nie był gotowy. Rozważając temat tożsamości płciowej w kontekście stanu wojennego, niezwykle trudno jest znaleźć odpowiednie słowa. Z jednej strony w skali tego, co się dzieje, mówienie o takich rzeczach wydaje się śmieszne i nie na czasie, ale z drugiej strony jest całkiem rozsądne, gdy mówimy o części społeczeństwa oscylującej gdzieś między tożsamością płciową, a obowiązkiem wojskowym. Drag Queen w tej historii, ze względu na uderzający wizualnie przykład zderzenia kobiecego i męskiego, stają się szczególnie symboliczną wizualizacją tego problemu. Fantomowa, niewidzialna linia, czy to w społeczeństwie, czy na nieśmiertelniku. Ponieważ spotkania z nimi nie są możliwe ze względu na stan wojenny w Ukrainie, podjęliśmy próbę odtworzenia portretów Drag Queen z projektu „Phenotype A”, sięgając po zapomnianą technikę fotograficzną czyli „mokry proces kolodionowy”. Technika mokrej płyty kolodionowej jest wyłącznie czarno-biała, czyli odbarwiona i w pewnym sensie uderzająco statyczna. Wygląda nie jak chwila wyrwana z czasu lecz rozciągnięta w czasie, trwająca długo, niczym bajka o straconym czasie, a wszystko wydaje się jednocześnie niesamowicie żywe i przerażająco sztuczne. Życie zatrzymane przyciskiem pauzy, podobnie jak tętniące niegdyś życie nocne Drag Queen, pełne kostiumów, burleski i oklasków.