Jedyna stała rzecz to zmiana. Dokonuje się ciągle i dotyczy wszystkich aspektów naszego życia. Powoduje, że modyfikujemy swoje nawyki, aktywności, relacje, interakcje, to jak pracujemy, wypoczywamy, jak myślimy.

Wiosna i lato 2020 roku to lawina zmian, którym uległo nasze życie. Kontrola rzeczywistości okazała się w wielu aspektach złudzeniem. Wiele ostatnich zmian dotyczących naszej codzienności jest tymczasowa, ale inne pozostaną z nami na stałe. Wobec niektórych zmian jesteśmy aktywni, opieramy im się, a wobec innych pozostajemy pasywni – poddajemy się im. Pewne zmiany identyfikujemy szybko, inne zauważamy po czasie lub nigdy.

Istotą medium fotografii jest rejestracja zmian czy stanu przed i po. Momentów, które nie zatrzymane w kadrze, byłyby trudne do identyfikacji albo wręcz niezauważalne. Fotografia pozwala na zatrzymanie, próbę refleksji, zdefiniowania czy choćby porównania. Widzimy sfotografowanych ludzi, rzeczy, zjawiska, idee. Niektóre są nowe, a inne dobrze znane, ale osadzone w zupełnie nowym kontekście, wywołujące inne skojarzenia i nastroje niż rok temu. Codzienne zajęcia, to jak pracujemy, uczymy się i wypoczywamy, jak wyglądają nasze spotkania i gesty, jak używamy przestrzeni publicznej i jak funkcjonujemy w przestrzeni prywatnej. Trudno znaleźć aspekt naszej rzeczywistości, który nie uległ zmianie w ostatnich miesiącach. Udokumentowanie wszystkich tych zmian jest równie nierealne, co ich zatrzymanie. Jedyne zatrzymanie na jakie możemy liczyć, to zatrzymanie w kadrze.

Fotografie tworzące wystawę „Anatomia zmiany” powstały podczas warsztatów odbywających się w ramach Centralnego Placu Zabaw.

Powstałe prace dostępne są tutaj w galerii online.