Bliżej nieokreślona przyszłość. Do Bacurau – niewielkiej wioski znajdującej się na nieurodzajnych terenach brazylijskiej prowincji – przyjeżdża Teresa, by pożegnać swoją zmarłą babcię. Kobieta szybko zauważa to, w jak ciężkiej sytuacji znajdują się mieszkańcy wioski. Zmagają się oni z biedą, brakiem dostępu do bieżącej wody i skorumpowanym politykiem. Na dodatek z czasem w telefonach znika sygnał, a ciężarówka dostarczająca wodę pitną dociera podziurawiona przez pociski. To jednak dopiero początek trudności. W wiosce zaczynają dziać się jeszcze bardziej niepokojące rzeczy. Bacurau zupełnie znika z mapy, zostaje odcięte od cywilizacji, a w okolicy pojawia się grupa podejrzanych ludzi. Kolejni mieszkańcy zaczynają ginąć, a inni myślą o ucieczce. Serca społeczności wypełnia jednak lokalny patriotyzm. Myślicie, że nie powinno się zadzierać z Teksasem? Zobaczcie, jak kończą ci, którzy zadzierają z Bacurau!

Tytułowe Bacurau wygląda początkowo jak zupełnie przeciętna wioska zmagająca się z problemami Trzeciego Świata. Jednak im dłużej przebywamy w tej spokojnej mieścinie, tym wyraźniej dociera do nas, że Bacurau zmaga się z kwestiami, które dotyczą całego współczesnego świata. Reżyserski duet miesza polityczny manifest, komedię absurdu, thriller, western oraz kino faktu. Jest tu nietuzinkowa intryga, zaskakująca przemoc i czarny humor, które tworzą mieszankę początkowo niejasną, jednak wciągającą, hipnotyzującą i zmuszającą do przemyśleń. „Bacurau” to obraz brazylijskiej społeczności opowiedziany w iście tarantinowskim stylu.

W filmie można odnaleźć liczne nawiązania i ukryte smaczki. Szkoła znajdująca się w Bacurau nosi nazwę „João Carpinteiro”, co można przetłumaczyć jako „John Carpenter”, którego wielkim fanem jest Kleber Mendonça Filho. Natomiast w jednej ze scen wymieniane imiona mieszkańców odnoszą się do prawdziwych postaci istotnych dla historii Brazylii, jak np. Marielle Franco – działaczka na rzecz praw obywatelskich zastrzelona w 2018 roku przez dwójkę byłych policjantów.