Japoński fotograf Haruhisa Terasaki skonstruował sprzęt, który jest czymś zgoła odmiennym. Jego Haruhisa Camera łączy współczesność z tradycją. Magię obrazu powstającego w niedoskonałych obiektywach starego typu, tradycyjnie rzutowanego na matówkę – ze współczesną techniką cyfrową, a więc szybkością zamknięcia procesu uzyskania „gotowej” fotografii. Paradoksalnie cyfryzacja tego procesu wcale nie przekłada się na jego łatwość. Proces wykonania zdjęcia jest trudny. Wymaga cierpliwości, rozumienia światła i wyczucia sprzętu. Ale Haruhisa Camera to nie tylko technika. To cała filozofia obrazowania, oparta na specyfice uzyskiwanych fotografii. Dalekich od cyfrowej doskonałości i mechanicznej precyzyjności. To obrazy balansujące gdzieś na granicy snu i jawy. Odrealnione i oniryczne. Wzbogacone o piktorialne nieostrości, zamglone faktury i miękki bezczas. To gra bez początku i końca w której znaczenie podąża za formą, a temat jest niekończącą się historią. Współczesną, ale z poetyką sięgającą XIX wieku.

Fot. Agnieszka Korfanty

W wystawie pt. Haruhisa Camera Collective bierze udział 13 autorów: Beata Lechowicz, Damian Ganszczyk, Dawid Bazyluk, Ewa Odrzywołek, Monika Cichoszewska, Iwona Czubek, Krzysztof Strzoda, Katarzyna Zabelska, Agnieszka Korfanty, Haruhisa Terasaki, Katarzyna Leszczyńska Kaszuba, Anna Wróblewska i Ewa Laskowska.
Wszyscy, dzięki uprzejmości Haruhisa Terasaki mieli przyjemność fotografować jego aparatami. Jednocześnie od 2023 roku współtworzą projekt o tej samej nazwie, który ma propagować zarówno samą technikę, jaki i wspomnianą filozofię i estetykę obrazowania.