Czy jego mieszkańcom i mieszkankom uda się wyzwolić z tej szarej, ponurej egzystencji? Czy zechcą?
Tańczą, aby uciec od przeznaczenia i powstrzymać nudę. Każdego dnia. Z precyzją, zapałem, pasją.
Przypadkowe spotkanie, chęć ciągłych poszukiwań – być może, może ta czwórka przyjaciół popełni najważniejszy, najbardziej buntowniczy ze wszystkich czynów, może pozwolą się zadziwić życiu.
Wielu myślicieli wskazywało na znaczenie narracji, sposobu opowiadania historii, w procesie zmierzającym do tego, co nazywamy cywilizacją. Potrzebujemy opowieści, aby „nadać sens” otaczającemu nas światu i wszystkiemu, co kryjemy w sobie.

Jak ujął to Emil Cioran: „Cywilizacja zaczyna się od mitu, a kończy na zwątpieniu. Musimy na nowo odkryć nasze własne mity…”. Słuchając najnowszych doniesień naukowych, wydaje się, że koniec naszej termo-przemysłowej cywilizacji jest bliski. Wygląda na to, że nieodwołalnie weszliśmy w erę zwątpienia albo – powiedzmy – w erę możliwości!
Nowy spektakl Antona Lachky’ego dla młodej publiczności zaczyna się od „nowego mitu”, który został wymyślony na tę okazję. Mitu, który wskazuje na upadek naszego współczesnego świata, jednocześnie szkicując kontury możliwego odrodzenia.