Inspiracji do powstania filmu było kilka: dzieło Jima Jarmusha „Kawa i papierosy”, twórczość Krzysztofa Kieślowskiego (m.in. „Gadające głowy”) czy koncepcja kina dokumentalnego Kazimierza Karabasza.

Główny bohater filmu – kawiarnia Heca, ujawnia swoisty przekrój osobliwości – zarówno tych po jednej jak i po drugiej stronie baru. Dzięki realizacji zdjęć do filmu bywalcy kawiarni tracą na chwilę swoją anonimowość. Kamera, to „cierpliwe oko”, przyglądające się bohaterom i sytuacjom. Nieoczywista, zrywająca z konwencją narracja pozwala stanąć oko w oko z samym sobą, zadając sobie ważne pytania. To pytania również skierowane w stronę widza. Być może kawiarnia jest jednym z niewielu miejsc, gdzie można się na chwilę zatrzymać.