Mabel – gospodyni domowa i matka – miesza w Los Angeles. Uwielbia swojego męża Nicka i rozpaczliwie chce go zadowolić. Jej coraz dziwniejsze zachowania wywołują jednak w mężczyźnie niepokój. Nick kocha żonę, ale gdy sytuacja go przerasta, postanawia umieścić ją w szpitalu psychiatrycznym. Kiedy po sześciu miesiącach kobieta wraca do domu, wieczór przeradza się dla wszystkich domowników w emocjonalną katastrofę.

Film otrzymał dwie nominacje do Oscara: dla najlepszej aktorki i najlepszego reżysera. W 1990 roku został – jako jeden z dziesięciu pierwszych filmów – wprowadzony do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych, na którego liście znajdują się działa o wyjątkowym „kulturowym, historycznym lub estetycznym” znaczeniu. Ku zaskoczeniu samego Cassavetesa, film uznany został za swego rodzaju manifest przedstawiający sytuację amerykańskich kobiet.