Utwory muzyczne, opierając się na czasie, muszą mieć początek i koniec. Obraz ma początek i koniec jedynie jako przedmiot fizyczny; w tym, co wyobraża, nie ma ani początku ani końca.

John Berger

Zapraszamy na spotkanie z wieloletnimi przyjaciółmi Bogdana Konopki – Marcinem Sudzińskim oraz Maciejem Hermanem, które będzie próbą spojrzenia na twórczość tego artysty przez pryzmat jego książek fotograficznych. Ich zbiór obejmuje kilkanaście pozycji, w większości unikalnych i wydanych w niewielkich nakładach.

Dzisiejszy świat porusza się z coraz większą prędkością. Wszechświat rozszerzając się zwalnia swoje tempo, a my jakby na przekór, chcemy wszystko szybciej, mocniej, więcej. Dążąc do prędkości światła pragniemy by czas stanął w miejscu. Zapominamy o tym, że nie jesteśmy fotonami, ale materią ciężkich atomów, które beznamiętnie dążą do ostatecznego rozpadu.
Fotografie Bogdana Konopki wymagają zatrzymania i koncentracji. Głębia i gęstość przeżywanego momentu jest jedynym sposobem by wydłużyć czas. Rozumiał to Proust, rozumie to też Konopka. Jego obrazy wyłaniają się z mroku. Czasami jako wycinki wspomnień, czasami jako nieodgadnione wizje, innym razem jako niepokojące obrazy ze snu. To co je łączy, to głębokie zanurzenie w ciszy izolujące oglądającego przed hałasem codzienności. W niewielkim prostokącie Konopka łączy warstwy swoich, ale i naszych – wspomnień, wrażeń, duchowości oraz uczuć z nieuchronnością śmierci.

Pokaz slajdów wybranych prac Bogdana Konopki będzie połączony z żywymi dźwiękami, zagranymi z analogowych syntezatorów i fletów pasterskich.