Jego kamera staje się narzędziem obserwacji, ale też katalizatorem emocji, które wystawiają relacje z mieszkańcami na próbę. Wilcza, z pozoru zwyczajna ulica, zaczyna odsłaniać swoje sekrety i ludzkie dramaty. Z pomocą Mo – dawnej koleżanki ze studiów, również imigrantki i reżyserki – Arjun odkrywa złożony świat ludzi, którzy, podobnie jak on, próbują odnaleźć się między dawnym a nowym domem. Poznaje listonosza, który rozdaje recepty na samotność, Syryjczyka z Damaszku odtwarzającego z pamięci utracone miasto oraz wędrującą orkiestrę dętą, niosącą muzykę ponad granicami. Każda z tych postaci dodaje ulicy własny rytm i barwę.

Z biegiem czasu Arjun dostrzega, że jego film nie jest tylko dokumentem, ale też próbą zrozumienia siebie i innych. Ulica Wilcza staje się przestrzenią spotkania różnych kultur, języków i wspomnień. W tym zderzeniu przeszłości z teraźniejszością rodzi się nowa wspólnota – krucha, ale prawdziwa.