Szary beton, ciąg niewielkich okien, typowe M2, którego rozmieszczenie jest identyczne, jak wszystkich w tym pionie. Plan mieszkania określa rytm ruchu codzienności, wyznacza jego trajektorie i ogranicza go w swojej przestrzeni. Podobnie konstrukcja ciała determinuje określone sposoby wyrażania emocji. Spektakl w swojej formie ma stanowić rzeźbę codzienności, w której wymiennie dochodzi do zbliżania i oddalania się w relacji z drugim człowiekiem. Dwa ciała w ograniczonej przestrzeni dzielą ją i wiążą, są wobec siebie, obok siebie, ze sobą. Dzięki repetycji, transowości oraz architektonice ruchu tworzą rzeźbę, która zaczyna rezonować na takie pojęcia jak: bliskość, brak, miłość, tęsknota.

Matryca [Prześwit] – online