Nietypowa obecność/nieobecność głównego bohatera na scenie odsyła do współczesnego modelu funkcjonowania człowieka, który coraz częściej ma charakter wirtualny. Samotność, wyobcowanie, autentyczność, tożsamość czy przemijanie w tym kontekście stają się jeszcze bardziej istotne i dojmujące. Odczytany na nowo motyw Żmii może stać się pretekstem do refleksji, próbą oswojenia przemijania, nieodwracalności, zaklęcia samotności. Brzmi to wszystko poważnie ale to wciąż spektakl dla dzieci: ciepły, bliski, momentami zabawny.

Pomimo charakterystycznych postaci i wybujałej scenografii na pierwszy plan wysuwają się tu wartości, bezcenne w oczach dziecka, które za chwilę będzie dorosłym. Przyjaźń, miłość, nieustająca potrzeba poszukiwania sensu, ciekawość świata i innych, empatia, radość życia…To wszystko o czym zapominamy z wiekiem…Jedyne ryzyko pospektaklowe to nasilenie w odbiorcach potrzeby pielęgnowania dziecka zarówno w sobie jak i w innych.