„Podobno zapamiętujemy tylko dobre rzeczy. Ile było tych dobrych dni? Kiedy się chciało żyć, kiedy się człowiek uśmiechał? Kiedy mu coś wychodziło, kiedy wszystko się układało?” – pyta bohaterka grana przez Agnieszkę Przepiórską, aktorkę znaną konfrontacyjnej publiczności m.in. ze spektakli „Ginczanka. Przepis na prostotę życia” czy „W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej”.

„Nazywam się Anna Walentynowicz” to opowieść o robotnicy Stoczni Gdańskiej, współzałożycielce Wolnych Związków Zawodowych, która uczestniczyła w najważniejszych wydarzeniach w powojennej Polsce. Urodziła się w małej, ukraińskiej wiosce. Z powodu biedy w wieku dwunastu lat musiała iść na służbę do pobliskiego majątku. W 1950 r. związała swoje życie ze Stocznią Gdańską, najpierw jako spawaczka, potem suwnicowa. Poznała Lecha Wałęsę, Edwarda Gierka, Jana Pawła II i George’a Busha. Była więziona, zwalniana i inwigilowana. Dla wielu stała się legendą, bohaterką Sierpnia ‘80, inicjatorką Solidarności. Magazyn „Time” nazwał ją „matką polskiej niepodległości” i nadał tytuł Kobiety Roku 1980. Mówiono o niej „niezłomna”, „uparta” i „ambitna”. Podziwiano ją i piętnowano. Przez całe życie zmagała się z osamotnieniem, skrywając przed światem wiele tajemnic. Dlaczego zataiła prawdziwą metrykę i zmieniła wyznanie? Co przeżyła w czasie wojny? Z czym się musiała mierzyć jako samotna matka w komunistycznych realiach? Kogo kochała? Komu ufała? O czym marzyła? I wreszcie, jaki był najszczęśliwszy dzień w jej życiu?

Scenariusz spektaklu powstał na podstawie książki „Walentynowicz. Anna szuka raju” autorstwa Doroty Karaś i Marka Sterlingowa (Wydawnictwo Znak, Kraków, 2020).
Prapremiera spektaklu odbyła się 14 sierpnia 2022 r., w Stoczni Gdańskiej, w rocznicę wybuchu strajków sierpniowych (spektakl nosił wówczas tytuł „Anna”). W spektaklu wykorzystywane są archiwa ze zbiorów Europejskiego Centrum Solidarności oraz zdjęcia autorstwa Aleksandra Trafasa.