Wiosną 1931 roku, powodowany głęboko traumatycznym przeżyciem, fotograf Lucjusz Powała-Niedźwiecki naświetlił osobliwy negatyw. Na kopercie w którą włożył tajemniczy kawałek szkła wielkości 9×12 cm zapisał: „261. Miechów. Postać Żabki 9.V.1931”. Wykonał z niego również papierową odbitkę. Jednak najcenniejsze było samo „szkło”. Lucjusz twierdził, że zawiera ono fotograficzny obraz przywołanego przezeń ducha swojej zmarłej córki.

40 lat później pojawiło się w Anglii osobliwe wydawnictwo autorstwa litewskiego intelektualisty, pisarza i psychologa Konstantina Raudive’a. Składały się na nie książka i siedmiocalowa płyta winylowa pod tytułem: „Break Through. An Amazing Experiment in Electronic Communication with the Dead”. Był to obszerny opis oraz kopia nagrań z taśm magnetycznych. Raudive dowodził, że metoda którą się posługiwał dokonując na przestrzeni lat ponad 100 000 nagrań była formą komunikacji ze zmarłymi.

Będąc w posiadaniu zarówno negatywu jak i winylowej płyty zapraszam na spotkanie, podczas którego obejrzymy obydwa te artefakty, odsłuchamy materiał z płyty i porozmawiamy o okolicznościach, w których doszło do powstania tych niezwykłych zapisów.