„Płaczki” to spektakl w estetyce teatru tańca odnoszący się do tematu żałoby. Bazując na silnej fizyczności i obecności cielesnej, sięga do teatralnych zabiegów, równolegle analizując ich rolę i specyfiką – zarówno na scenie, jak i w prawdziwym życiu. Autorki dotykają głębokich stanów emocjonalnych, takich jak rozpacz, czy nawet związany ze stratą ból fizyczny.

Rozkładają je następnie na czynniki pierwsze, analizują i przetwarzają, docierając do groteski. Archaiczny już i niemal wymarły zawód płaczki jest inspiracją do zabawy wokół samego aktu płaczu (także od czysto technicznej strony),  żalu, rozpaczy i żałoby oraz skojarzeń silnie obecnych w społeczeństwie. Nasza obecność i koncentracja są tu wystawione na próbę w nastrojowych lub na wpół improwizowanych działaniach w konfrontacji z publicznością.

Polska Sieć Tańca to pierwsza, sformalizowana sieć centrów wspierających sztukę tańca w Polsce. W listopadzie 2017 w Lublinie podczas XXI Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca odbyła się inauguracja pilotażowego projektu, który tworzą: Centrum Kultury w Lublinie i Lubelski Teatr Tańca, Centrum Kultury i Sztuki im. A. Meżeryckiego (Siedlce) i Teatr Tańca Caro / Maciej Kuźmiński, Stary Browar Nowy Taniec (Poznań), Teatr Rozbark (Bytom), Regionalne Centrum Kultur Pogranicza (Krosno), Instytut Muzyki i Tańca (Warszawa), Nowohuckie Centrum Kultury i Krakowskie Centrum Choreograficzne. Inicjatorem i organizatorem Sieci jest Maciej Kuźmiński.