Wit Szostak nie sugeruje żadnych scenicznych rozwiązań, powierzając wszelkie decyzje sceniczne realizatorom. Niezwykłość tego tekstu powoduje, że można zrealizować go zarówno jako wielkoobsadowe wydarzenie, jak i kameralny spektakl, nie ingerując w strukturę dramatyczną i poetycką tekstu.

Prezentowany pokaz pracy jest próbą uchwycenia metaforyki sztuki Szostaka. Opowieść toczy się wokół takich pojęć jak utrata, pożegnanie, pamięć i prawda, a każde z nich tworzy bardzo osobisty punkt widzenia, niepowtarzalną optykę. Odbiciem tego w inscenizacji jest forma spektaklu – rachityczna i tymczasowa, tracąca i zyskująca kształt, rozpadająca się i konstruująca na nowo, będąca metaforą pamięci ugniatanej i formowanej w zależności od kontekstu. W grudniu 2022 roku w ramach projektu Przestrzenie Sztuki Teatr odbył się pokaz otwarty „Pogłosów” w reżyserii Konrada Dworakowskiego, który był próbą scenicznej realizacji sztuki Wita Szostaka, pod tym samym tytułem.