Autorski podejście do muzyki żydowskiej, ujęcie jej w interakcji z free jazzem sprawiło, że na gruncie polskim powstał projekt wyjątkowy, o wielkiej sile artystycznej. Repertuar zespołu Shofar składa się z tradycyjnej, religijnej muzyki żydowskiej. Podobnie jak komentowanie Tory tak i tu, poprzez muzykę odtwarzane są różne prądy religijności. Dlatego obok chasydzkich nigunów znajdziemy muzykę najstarszego obrządku w synagodze, a obok pieśni kantorów z międzywojnia, muzykę obrządku liberalnego.

Ideą składu jest odnalezienie wspólnego mianownika w tradycyjnej muzyce chasydzkiej i jazzie free, jak i kontynuowanie tradycji muzyki żydowskiej, która dla zespołu jest wciąż żywa. Utwory, które znalazły się na płycie pochodzą z przedwojennych badań muzykologicznych z terenów Ukrainy, Polski i Mołdawii. To najczęściej tzw. „niguny”, czyli magiczne pieśni religijne, w niektórych przypadkach mające wprowadzać w trans i ekstazę oraz „frejlaksy”, czyli utwory bardziej taneczne, wywodzące się z liturgii żydowskiej. Zachowując w niezmienionej formie materiał dźwiękowy utworów możliwe jest poznanie całego spektrum muzyki chasydzkiej i kultury z nią związanej. Wszystko to jest połączone ze współczesnym podejściem do kreatywnej formy jazzu.

Od czasu pierwszej płyty muzyka tria ewoluowała. Na etapie drugiego wydawnictwa, “Ha-Huncwot” już mniej nawiązywała do tradycji jazzu i free, za to garściami czerpie z muzyki różnych krańców Żydowskiego świata. Wielka w tym z pewnością zasługa Raphaela Rogińskiego, który na gitarze łączył światy bałkańskiego, arabskiego, indyjskiego wschodu z zachodnim wybrzeżem Afryki po bluesowe bezdroża Ameryki Północnej. Jego gra przywoływała jednocześnie nastroje kina Jima Jarmuscha, Wong Kar-Waia i Emira Kusturicy.

Mikołaj Trzaska: Shofar powstał paręnaście lat temu dzięki spotkaniu Raphaela Rogińskiego, Mikołaja Trzaski i Macia Morettiego i jest zespołem, którego notka biograficzna jest od parunastu lat ta sama, skwapliwie powielana przez wszystkich 1:1. Aż się nie chce wierzyć, ale tak jest. Że szukanie mianownika duchowego, chasydzkie niguny, free jazz, coś tam. I rzeczywiście – zespół szuka mianownika duchowego, głównie w zadzierżgniętej przez lata przyjaźni, i gra utwory oparte na starych chasydzkich nigunach, głównie ze zbioru Mosze Bieregowskiego, czasami ocierając się wręcz o tzw. free jazz.

Support: DVOYRA
Artyści czerpiący z tradycji różnych dziedzin sztuki (literatury, teatru, fotografii) i duchowości (żydowskiej, chrześcijańskiej, gnostyckiej). Łączą ich zainteresowania filozofią, przyrodą i eksperymentem na polu dźwięku. Używają rozmaitych urządzeń do tworzenia muzyki elektronicznej, łącząc je równocześnie z instrumentami akustycznymi.