Innym zagadnieniem fascynującym T.T. Blanksona jest muzyka – instrumenty muzyczne, pieśni, śpiewacy. Również w tych pracach pojawia się swoisty dla malarza, koloryt, barwa rozszczepiona niczym w pryzmacie, emanująca energią i witalnością. Nie będzie więc zaskoczeniem, że w dziełach T.T. Blanksona obecna jest również wyjątkowa rytmika i harmonia – charakterystyczna nie tylko dla muzyki, ale również dla doskonale zakomponowanego płótna. Przywołane tu wcześniej określenia takie jak impresja czy gest malarski budzą nieuniknione skojarzenia z kanonem sztuki: impresjonistami, malarzami kładącymi nacisk na gest artysty – ekspresjonistami abstrakcyjnymi, czy twórcami uprawiającymi sztukę informelu. Na tym polu obrazy T.T. Blanksona wyróżniają się jednak poprzez indywidualny dobór koloru – tak jak obrazy artystów z kręgu na przykład wschodnio-chrześcijańskiego, gdzie wyraźnie widać blask i świetlistość w odcieniach barw, ich inne natężenie. Podobnie jest choćby wśród malarzy północy, których dzieła były prezentowane niedawno w jednym z muzeów, gdzie dostrzec można mroźność, obniżenie temperatury poprzez użyte tonacje, chłód koloru. Wszystkie te skojarzenia, tak nam znane, stanowią dowód na to, że sztuka jest globalna, różni nas tylko otaczający koloryt.