Grupa przyjaciół postanawia spędzić wakacyjne popołudnie nad jeziorem ukrytym w głębi opuszczonego kamieniołomu. Słońce jasno świeci, mięso na grillu przyjemnie skwierczy, zimne piwo chłodzi podniebienia, a atmosfera między bohaterami robi się coraz cięższa. Tincho wodzi maślanym wzrokiem za Alice, mimo że ich związek już dawno się zakończył. Ona tymczasem na wakacje zabiera nowego chłopaka. Mężczyźni rzucają sobie wrogie spojrzenia, zaciskają męsko szczęki i warczą, szykując się do ataku. Sytuacje próbuje łagodzić radosny i pozytywny Tola, napięcie jednak nieustannie rośnie i w końcu ktoś dłużej tego nie wytrzyma…

„W kamieniołomie” nie jest kolejną przewidywalną produkcją spod znaku „pojechali nad jezioro i wszyscy zginęli”. Bracia Antonaccio stawiają na naturalne i prawdziwe emocje, którymi konsekwentnie budują napięcie. Trzymają widza w nieustannym oczekiwaniu, sprawdzają jego cierpliwość i grają na emocjach. Tworzą autentyczną historię i bohaterów, w których intensywnie się zagłębiają. Snują powolną opowieść o miłości, zdradzie, toksyczniej męskości, przemocy i mięsożernych żółwiach.