Casey jest cichym, spokojnym i nieco zahukanym księgowym – ma braki w podstawowych społecznych umiejętnościach i boi się ludzi. Sytuacja znacznie się pogarsza, gdy pewnego wieczoru zostaje zaatakowany i dotkliwie pobity przez grupę motocyklistów. Nie mogąc dłużej znieść strachu przed całym otaczającym go światem, postanawia znaleźć sposób na zapewnienie sobie bezpieczeństwa. Przypadkowo trafia do lokalnego dojo, gdzie poznaje charyzmatycznego mistrza. Mężczyzna zaprasza go na lekcje i zauważa kryjący się w nim potencjał. Dzięki treningom, radom i wskazówkom podejście Caseya do życia zupełnie się zmienia. Jest pewny siebie, zdecydowany i dąży do spełniania własnych potrzeb. W międzyczasie zaczyna zdawać sobie sprawę, że jego sensei jest bardziej niepokojący niż mogłoby się początkowo wydawać. Chłopak okrywa mroczne tajemnice podziemia lokalnego karate. Jest już jednak innym człowiekiem niż kiedyś i postanawia coś z tym zrobić.

„W obronie własnej” to połączenie „Karate Kid” z „Fight Clubem” osnute absurdalnym klimatem i sporą dawką czarnego humoru. W swoim drugim filmie Riley Stearns opowiada o wychodzeniu ze skorupy, zmianie własnego życia oraz nabieraniu życiowej odwagi. Przy okazji strzela widza w twarz i kopie w krocze wyśmianiem kultu siły i toksycznej męskości, brutalnymi przebitkami, budowaniem napięcia, zaskakującym zwrotem akcji oraz ciężkim soundtrackiem, przy którym wymiękają nawet zeszłoroczni „Władcy chaosu”. Nie musicie jednak obawiać się seansu, ponieważ wszystkie celne ciosy łagodzi masaż ze świetnej gry aktorskiej – brutalnej Poots, uroczo nieporadnego Eisenberga i szalonego Nivioli.