Punkt wyjścia oraz główną oś spektaklu stanowi ceremonia zaślubin, która w sposób szczególny pokazuje przekrój osobowościowy weselników, ich skomplikowane relacje i wewnętrzną potrzebę rutyny. To przełomowy moment w życiu pary młodej, związany z tradycją i próbą utrzymania jej ciągłości. W ruchowym spektaklu pobrzmiewają echa klasyki: „Wesela” Wyspiańskiego, z którego zaczerpnięty został motyw rozpadu wspólnoty i relacji międzyludzkich, „Ślubu” Gombrowicza jako próby walki z formą oraz problemem komunikacji. W spektaklu nie zabrakło też odwołań do kultury współczesnej i popularnej, choćby do filmów Wojciecha Smarzowskiego, który moment wesela potraktował jako sytuację, w której jak w soczewce skupiają się wady człowieka i wychodzą na jaw drzemiące w nim demony.

Spektakl zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2018