Sztukę Mrożka rozsadzają od wewnątrz prawdziwe historie Białorusinów, którzy przeszli drogę od euforii protestów do masowego exodus z własnego kraju i doszli do wniosku, że emigracja jest więzieniem, tylko na wolności.

Między emigrantem a uchodźcą przycupnął wygnaniec.
Między krajem ojczystym, gdzie czeka na niego więzienie, a krajem docelowym, gdzie nikt na niego nie czeka, przycupnął wygnaniec.
Między utraconą przeszłością a niedostępną przyszłością przycupnął wygnaniec.

Czasoprzestrzeń się zapętliła i zamarła, a biedny wygnaniec został obdarzony największym bogactwem świata: zdobył czas i dystans niezbędny do refleksji, ostrość i świeżość spojrzenia. Jak wykorzysta ten dar? Co powie o sobie, o zniewolonym nieszczęsnym kraju, z którego został wyrzucony, o szczęśliwym dostatnim kraju nieśpiesznej konsumpcji, do którego został wrzucony?