Jego „Nasza klasa” nawiązująca do „Umarłej klasy” Kantora to jedyny tekst dramatyczny nagrodzony Nagrodą Literacką „Nike” (2010). Po raz pierwszy w czytaniu zaprezentowany został w Lublinie, na „Konfrontacjach Teatralnych” w 2008 roku.

Tegoroczną edycję Festiwalu rozpoczniemy od prezentacji spektaklu opartego na dwóch dramatach Tadeusza Słobodzianka: „Sztuka intonacji” i „Powrót Orfeusza”. Oba teksty wchodzą w skład pentalogii o teatrze, których głównym bohaterem jest twórca Teatru Laboratorium – Jerzy Grotowski. W „Kwartetach otwockich”, na które składa się pięć dramatów: „Geniusz”, „Sztuka intonacji”, „Powrót Orfeusza”, „Krzew gorejący” i „Helsinki”, odnajdziemy tak wybitne postaci polskiego teatru, jak Tadeusz Kantor, Ludwik Flaszen, Kazimierz Dejmek czy Konrad Swinarski.

Zręcznie napisane, inteligentne, chwilami zabawne sztuki na czworo wykonawców, grając z biografią Grotowskiego, legendą i plotką o nim (i nie tylko), wciągają stopniowo w coraz głębszą i wcale niekoniecznie zabawną refleksję o sztuce we współczesnym świecie, sensie jej uprawiania i relacji między artystami a władzą. Skomponowane w czasie pandemii, przynoszą niejednoznaczną i gorzką prawdę o teatrze, nawet może mniej z czasów Grotowskiego, a bardziej współczesnym. Pytają o skuteczność teatru, o jego wpływ na życie, o relację między teatrem – sztuką gry dążącej do mistrzostwa – a prawdą, w świecie, który sam staje się coraz bardziej teatralny, choć (to tylko pozorny paradoks) sztuką teatru niespecjalnie się interesuje. Na temat powyższych kwestii oraz czy naprawdę „tylko w teatrze możemy być wolni” porozmawiają Tadeusz Słobodzianek i Janusz Opryński.

prowadzenie: Janusz Opryński

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ:

Materiały kontekstowe: Tadeusz Słobodzianek – Wróciłem do największego bohatera mojej młodości