Ekstaza (grec. bycie na zewnątrz siebie) traktowana jest jako odmienny od codziennego stan przy jednoczesnym zachowaniu świadomości.
To my, osoby o dużej wrażliwości, z bagażem twórczych możliwości. Tonąc w oczekiwaniach, a hiperstres przeżywając na niby, wygaszamy świat zewnętrzny. Budujemy tunele pomiędzy świadomością a nieświadomością. Zwiedzamy niezwykłe przestrzenie mentalne i świadomie tracimy się w ekstatycznej drodze do wyobrażonych horyzontów.
Badamy zadane przez psychoterapeutę J.Deckmanna pytanie: Jak zasypiać i poznawać nowych ludzi na imprezach nieświadomości? Czyli o czym śnimy, kiedy nie śpimy? Co nam to daje, gdzie prowadzi i jakimi drogami? Ostatecznie, czy można utonąć w wymyślonej wodzie?